Res mirae,quae de Olympiade-Philippi regis Macedonum uxore,Alexandri matre-in historia Graeca scriptae sunt,de matre quoque Publii Scipionis,qui postea Africanus appellatus est,memoriae datae sunt.
1. Hannibal, Hamilcaris filius, novem annos natus (237 v.Chr.) a patre altaribus admotus odium in Romanos perenne iuravit. Quae res maxime videtur concitasse secundum bellum Punicum. Nam Hamilcare mortuo (229/28) Hannibal causam belli quaerens Saguntum, civitatem Hispaniae Romanis foederatam, evertit (219). Quam ob rem Roma missi sunt Carthaginem legati, qui populi Romani querimonias deferrent et Hannibalem ut mali auctorem exposcerent. Tergiversantibus Poenis, Quintus Fabius, legationis princeps, sinu ex toga facto: „Hic“, inquit, „vobis bellum et pacem portamus; utrum placet, sumite.“ Poenis „bellum“ succlamantibus Fabius excussa toga bellum se dare dixit. Poeni se accipere responderunt et, quibus acciperent animis, iisdem se gesturos.
Kann mir das jemand übersetzen bzw. mir sagen wo ich es im Internet finden könnte. Bitte
Kann mir jemand bei der Übersetzung dieser Texte bzw. bei der Suche nach diesen Texten im Internet helfen. Bitte
PS: Wer mir hilft kann mich jederzeit auch um Hilfe bitten
1. Hannibal, Hamilcaris filius, novem annos natus (237 v.Chr.) a patre altaribus admotus odium in Romanos perenne iuravit. Quae res maxime videtur concitasse secundum bellum Punicum. Nam Hamilcare mortuo (229/28) Hannibal causam belli quaerens Saguntum, civitatem Hispaniae Romanis foederatam, evertit (219). Quam ob rem Roma missi sunt Carthaginem legati, qui populi Romani querimonias deferrent et Hannibalem ut mali auctorem exposcerent. Tergiversantibus Poenis, Quintus Fabius, legationis princeps, sinu ex toga facto: „Hic“, inquit, „vobis bellum et pacem portamus; utrum placet, sumite.“ Poenis „bellum“ succlamantibus Fabius excussa toga bellum se dare dixit. Poeni se accipere responderunt et, quibus acciperent animis, iisdem se gesturos.
2. Hannibal superatis Pyrenaei et Alpium iugis in Italiam venit. Publium Scipionem apud Ticinum amnem, Sempronium apud Trebiam, Flaminium apud Trasumenum profligavit.
1. Hannibal in Apuliam pervenerat. Adversus eum Roma profecti sunt duo consules Paulus Aemilius et Terentius Varro. Paulo sollers Fabii cunctatio magis placebat. Varro autem ferox et temerarius acriora sequebatur consilia. Ambo apud vicum, qui Cannae appellabatur, castra posuerunt. lbi Varro invito collega aciem instruxit et signum pugnae dedit. Victus caesusque est Romanus exercitus. Nusquam graviori vulnere afflicta est res publica. Aemilius Paulus telis obrutus cecidit: quem cum media in pugna oppletum cruore conspexit quidam tribunus militum: Cape, inquit, hunc equum, et fuge, Aemili. Quin tu potius, respondit Paulus, abi, nuntia patribus, ut urbem muniant, ac, priusquam hostis victor adveniat, praesidiis firment: tu me patere in hac militum meorum strage exspirare. Alter consul cum paucis equitibus fugit.
2. Hannibali victori cum ceteri gratularentur, suaderentque ut quietem ipse sumeret, et fessis militibus daret, unus ex eius praefectis, Maharbal, minime cessandum ratus, Hannibalem hortabatur, ut statim Romam pergeret: „Dis iuvantibus“, inquit, „post diem quintum victor in Capitolio epulaturus es.“ Cum Hannibali illud consilium non probaretur, Maharbal adiecit: „Vincere scis, Hannibal, sed victoria uti nescis.“ Mora huius diei satis creditur saluti fuisse urbi et imperio. Postero die, ubi primum illuxit, ad spolia legenda Poeni insistunt. Iacebant tot Romanorum milia, ut missi sint Carthaginem tres modii anulorum, qui ex digitis equitum et senatorum detracti erant. Dein Hannibal in Campaniam devertit, cuius deliciis et ipse et exercitus ardor elanguit.
3. Numquam tantum pavoris Romae fuit, quantum, ubi acceptae cladis nuntius advenit. Neque tamen ulla pacis mentio facta est; imo Varroni calamitatis auctori obviam itum est, et gratiae ab omnibus ordinibus actae, quod de re publica non desperasset: qui si Carthaginiensium dux fuisset, temeritatis poenas omni supplicio dedisset.
4. Dum Hannibal Capuae segniter et otiose ageret, Romani interim respirare coeperunt. Arma non erant; detracta sunt templis et porticibus vetera hostium spolia. Egebat aerarium: opes suas senatus libens in medium protulit, patrumque exemplum imitati sunt equites. Deerant milites: nomina dederunt quidam adhuc praetextati, id est, qui nondum septemdecim annos nati erant, sed satis virium ad ferenda arma habere videbantur: empti sunt publice etiam armati servi. Id magis placuit quam captivos, licet minore pretio, redimere.
HASDRUBAL
1. Hasdrubal frater Hannibalis ex Hispania, profectus cum ingentibus copiis in Italiam traicere parabat. Actum erat de imperio Romano, si iungere se Hannibali potuisset. Itaque Roma profecti sunt duo consules Claudius Nero et Livius Salinator; hic in Galliam Cisalpinam, ut Hasdrubali ab Alpibus descendenti occurreret, ille in Apuliam, ut Hannibali se opponeret. Fuerant Livio cum Nerone veteres inimicitiae; tamen ubi ei collega datus est, iniuriae, quam gravissimam acceperat, oblitus est; et amicitiam cum eo iunxit, ne propter privatam discordiam res publica male administraretur. Ea gratiae reconciliatione laetus senatus digredientes in provincias consules prosecutus est. Erat autem inter hos sic compositum, ut uterque in sua provincia hostem contineret, neque coniungi aut conferri in unum eius vires pateretur.
2. Inter haec Hasdrubal Italiam ingressus, quatuor equites cum litteris ad Hannibalem misit: qui capti ad Neronem sunt perducti. Consul cognito Hasdrubalis consilio audendum aliquid improvisum ratus, cum delectis copiis profectus est nocte et inscio Hannibale paene totam Italiam emensus sex dierum spatio ad castra Livii pervenit amboque collatis signis Hasdrubalem apud Senam vicerunt. Caesa sunt eo proelio quinquaginta sex hostium millia. lpse Hasdrubal, ne tantae cladi superesset, concitato equo se in cohortem Romanam immisit ibique pugnans cecidit. Nero ea nocte, quae pugnam secuta est, pari celeritate, qua venerat, in castra sua rediit, antequam Hannibal eum discessisse sentiret. Caput Hasdrubalis, quod servatum cum cura attulerat, proici ante hostium stationes iussit. Hannibal, viso fratris occisi capite, dixisse fertur: „Agnosco fortunam Carthaginis“.
Hauptsatz/Hauptteil:
Res mirae,quae de Olympiade in historia Graeca scriptae sunt,
de matre quoque Publii Scipionis memoriae datae sunt.
Wunderbare/Erstaunliche Dinge, die über die O. in der griechischen Geschichte (scripta sunt)............................. ,
sind auch über die Mutter des P.Sc. überliefert worden.
@Plebeius: Ich kann dir zum Beispiel alle 4 Teile von Imperii Romani Initia(Die Anfänge des röm. Reiches) oder auch alle 4 Teile von Romulus, Romanorum Rex Primus(Romulus der erste König der Römer) übersetzten. Hab ich letzte Woche alles allein gemacht. Aber bei diesem Text vn Hannibal komm ich einfach nicht Weiter bzw. mir fählt die Zeit( bin ja auch kurz vor der Matura) Ich wäre dir deswegen sehr dankbar, wenn du mir weiterhelfen könntest.
Bei dieser Länge der Texte.....,
das ist zuviel (verl...) erwartet.
Außerdem: Erst kommt deine Arbeit, dann vielleicht
eine Korrektur von mir oder einem/einer anderen.
@Plebeius: Ich erwarte nicht viel nur den ersten Teil. Wie schon gesagt ich hab nicht so viel Zeit. Nur das bitte
1. Hannibal, Hamilcaris filius, novem annos natus (237 v.Chr.) a patre altaribus admotus odium in Romanos perenne iuravit. Quae res maxime videtur concitasse secundum bellum Punicum. Nam Hamilcare mortuo (229/28) Hannibal causam belli quaerens Saguntum, civitatem Hispaniae Romanis foederatam, evertit (219). Quam ob rem Roma missi sunt Carthaginem legati, qui populi Romani querimonias deferrent et Hannibalem ut mali auctorem exposcerent. Tergiversantibus Poenis, Quintus Fabius, legationis princeps, sinu ex toga facto: „Hic“, inquit, „vobis bellum et pacem portamus; utrum placet, sumite.“ Poenis „bellum“ succlamantibus Fabius excussa toga bellum se dare dixit. Poeni se accipere responderunt et, quibus acciperent animis, iisdem se gesturos.
Hannibal, Hamilcaris filius, novem annos natus (237 v.Chr.) a patre altaribus admotus odium in Romanos perenne iuravit.
H., Hamilcars Sohn, wurde im Alter von neun Jahre vom Vater zum Altar geführt und schwor (dort) immerwährenden Hass gegen die Römer.
Quae res maxime videtur concitasse secundum bellum Punicum.
Dieses scheint vor allen Dingen den zweiten Punischen Krieg hervorgerufen zu haben.
Nam Hamilcare mortuo (229/28) Hannibal causam belli quaerens Saguntum, civitatem Hispaniae Romanis foederatam, evertit (219)
Denn nach dem Tode Hamilkars suchte H. einen Grund zum Krieg und zerstörte Sagunt,
einen Staat Spaniens, der mit den Römern verbündet war.
Quam ob rem Roma missi sunt Carthaginem legati, qui populi Romani querimonias deferrent et Hannibalem ut mali auctorem exposcerent.
Deswegen wurden von Rom Gesandte nach Carthago geschickt, die die Beschwerden des röm. Volkes vorbringen und die Auslieferung H’s als des Urhebers des Bösen verlangen sollten
Tergiversantibus Poenis, Quintus Fabius, legationis princeps, sinu ex toga facto:
„Hic“, inquit, "vobis bellum et pacem portamus;
Da sie Punier sich sträubten, sagte Qu.F., der Führer der Gesandtschaft, nachdem er einen Bausch mit seiner Toga gemacht hatte: „Hier bringen wir euch Krieg und Frieden.
utrum placet, sumite."
Nehmt das, was von den beiden euch gefällt.
Poenis „bellum“ succlamantibus Fabius excussa toga bellum se dare dixit.
Da die P. „Krieg“ riefen, sagte Fabius, nachdem er die Toga geschüttelt hatte, er gebe (ihnen) den Krieg.
Poeni se accipere responderunt et, quibus acciperent animis, iisdem se gesturos.
Die P. antworteten, sie würden (den Krieg) annehmen und mit demselben Mut, mit dem sie
(ihn) annähmen, würden sie ihn auch führen.
MERKE:
DAS IST EINE AUSNAHME.
@Plebeius: Hast du das selbst gemacht oder gibts diese Texte von Hannibal irgendwo im Internet übersetzt? Wie lange hast du ungefähr gebraucht? Nochmals DANKE Plebeius!
Kann mir jemand bei der Übersetzung von diesem Text helfen? Vielleicht hat es jemand schon enmal übersetzt. Das würde meine Arbeit sehr erleichtern. Ich hab momentan wirklich kaum Zeit.
1. Hannibal in Apuliam pervenerat. Adversus eum Roma profecti sunt duo consules Paulus Aemilius et Terentius Varro. Paulo sollers Fabii cunctatio magis placebat. Varro autem ferox et temerarius acriora sequebatur consilia. Ambo apud vicum, qui Cannae appellabatur, castra posuerunt. lbi Varro invito collega aciem instruxit et signum pugnae dedit. Victus caesusque est Romanus exercitus. Nusquam graviori vulnere afflicta est res publica. Aemilius Paulus telis obrutus cecidit: quem cum media in pugna oppletum cruore conspexit quidam tribunus militum: Cape, inquit, hunc equum, et fuge, Aemili. Quin tu potius, respondit Paulus, abi, nuntia patribus, ut urbem muniant, ac, priusquam hostis victor adveniat, praesidiis firment: tu me patere in hac militum meorum strage exspirare. Alter consul cum paucis equitibus fugit.
wobei „njorvine“ (von mir) latinisiert ist als:
njorvin, njorvinis (mask.)
EGO VALEO SPEROQVE VT VALETIS!
Bräuchte Hilfe
Themistokles am 9.10.07 um 16:06 Uhr (Zitieren) II
Ich hab erst das 1 Jahr Latein. Kann mir jemand diese Übersetzung koregieren. Ich wäre sehr dankbar
1.Hannibal in Apuliam pervenerat. Adversus eum Roma profecti sunt duo consules Paulus Aemilius et Terentius Varro. Paulo sollers Fabii cunctatio magis placebat. Varro autem ferox et temerarius acriora sequebatur consilia. Ambo apud vicum, qui Cannae appellabatur, castra posuerunt. lbi Varro invito collega aciem instruxit et signum pugnae dedit. Victus caesusque est Romanus exercitus. Nusquam graviori vulnere afflicta est res publica. Aemilius Paulus telis obrutus cecidit: quem cum media in pugna oppletum cruore conspexit quidam tribunus militum: Cape, inquit, hunc equum, et fuge, Aemili. Quin tu potius, respondit Paulus, abi, nuntia patribus, ut urbem muniant, ac, priusquam hostis victor adveniat, praesidiis firment: tu me patere in hac militum meorum strage exspirare. Alter consul cum paucis equitibus fugit.
Dennoch kam Hannibal im dritten Jahr nach seiner Flucht aus der Heimat, unter dem Konsulat des Lucius Cornelius und Quintus Minucius (193), mit fünf Schiffen nach Afrika im Gebiet von Kyrene, ob sich vielleicht die Karthager in Hoffnung und Vertrauen auf Antiochos zum Krieg verlocken ließen, da er diesen bereits überredet hatte, mit seinen Heeren nach Italien zu ziehen. Dorthin berief er seinen Bruder Mago. Als dies die Punier erfuhren, belegten sie den Mago abwesend mit einer Strafe, wie seinen Bruder. Verzweifelnd also am Erfolg lichteten sie die Anker und überließen sich wieder den Winden, und Hannibal gelangte zu Antiochos. Über Mago Tod ist eine doppelte Nachricht überliefert, indem einige berichtet haben, er sei durch Schiffbruch, andere, er sei er durch seine eigenen Sklaven umgekommen. Antiochos aber hätte, wäre er bei der Durchführung des Krieges ebenso dessen Ratschlägen gefolgt, wie er es anfänglich bei seinem Ausbruch getan hatte, näher am Tiber als bei den Thermopylen um die Oberherrschaft gestritten. Obgleich ihn nun Hannibal vieles töricht unternehmen sah, ließ er ihn dennoch nirgends im Stich. Er befehligte eine kleine Anzahl Schiffe, die er aus Syrien nach Kleinasien zu führen beauftragt war, und kämpfte mit ihnen im pamphylischen Meer gegen die Flotte der Rodier. Wenn aber auch die Seinigen in diesem Kampf der Überzahl der Gegner unterlagen, blieb er doch selbst auf dem Flügel, wo er focht, siegreich.
Brauche dringent eine übersetzung der folgenden sätze
1.) Incolae fortunam variam timentes donum dant Herculi semper iuvanti.
2.) Templum Herculi iuvanti damus votum nostrum solventes.
3.) Falisci in Sardinia habitantes iovi iunoni minervae donum dederunt.
4.) Aulus Pompeio patrono incolae iterum servati monumentum extruvunt.
5.) Lucius sulpicius Quintus filius hic situs est vir ab omnibus laudatus.
6.) Herculi magno dono dato servati sumus.
Den einen oder anderen Satz wirst du doch wenigstens teilweise übersetzen können.
Erst eine Leistung von Dir, dann kommt auch Hilfe, wenn nötig.
Also, auf zu einem Versuch!