plebeii montem quendam prope romam situm occupaverant, ubi urbem novam aedificare in animo habebant. paucis diebus post menenius agrippa, vir et summa virtuete et magno animo, cuius consilium patricii probaverant, in castris plebeiorum apparuit. stettit in medio monte et plebei ob patres superabos iratae fabulam, quae est de ventre partibusque corporis, narravit: ante multa saecula patres corporis ventrem corcere studerunt: in dies magis quieti se dare solet. nostro officio ventri amnia parantur. venter non iam superesset, nisi ei adfuissenus et adessemus. sed plenus ventus non studet libenter. itaque victum ei non iam apportabimus. qua re ventrem pigrum cercebimus! quod consilium prudens non fuit, nam paulo post non solum ventri, sed omnibus corporis partibus vires defuerunt. itaque brevi offucia sua ut antea praestiterunt. qua menenii fabula animi plebeiorum moti sunt.. menenius: spes rei publicae non potest esse nisi in omnium partium concordia. omnium civium concordia res publica rommana et in rebus secundis et adversis valebit. multa eorum, quae a partibus rogavistis, vobis dabuntur, si domum remeaveritis. deinde q. manilius plebeius : amicus , veteru malorum ne memores simus! verbis meneii fidem habebimus et in urbem romam remigrabimus.