hier der
lat.Text:
Cum per Hellespontum navigaremus, de paucitate nostra cogitandum fuit: nunc nos Scythae sequuntur, Bactriani Sogdianique inter nos militant. Nec tamen illi turbae confido: in vestra virtute spem pono! Quamdiu vobiscum in acie stabo, neque meos neque hostium milites numero! Non in initio operum laborumque nostrorum, sed in exitu stamus! Iam pervenimus ad solis ortum et Oceanum; nisi obstat ignavia, inde domito terrarum fine victores revertemur in patriam! Nolite maturos fructus per inertiam amittere e manibus! Maiora sunt periculis praemia: dives et imbellis est ea regio. Itaque non tam ad gloriam vos duco quam ad praedam. Oro quaesoque, ne me - alumnum vestrum, commilitonem, regem – paulo ante terminos rerum humanarum deseratis! Cetera vobis imperavi, hoc unum oro.
Audite preces meos et tandem obstinatum silentium rumpite! Ubi est ille clamor, signum studii vestri? Ubi ille meorum Macedonum vultus? Non recognosco vos, milites, nec recognosci videor a vobis. Iam diu surdas aures pulso, aversos animos et infractos excitare conor!“
Cum illi demissis in terram capitibus tacere perseverant, “Nescio quid” inquit “in vos imprudens deliqui, quod me ne intueri quidem vultis. In solitudine mihi videor esse. Nemo respondet, nemo negat. Quos adloquor? Quid autem postulo? Vestram gloriam et magnitudinem vindicamus! Desertus sum, hostibus deditus.
Sed solus quoque ire perseverabo! Obicite me fluminibus et bestiis et illis gentibus, quarum nomina horretis! Inveniam alios, qui me a vobis desertum sequantur: Scythae Bactrianique erunt mecum! Ite domos! Ite deserto rege gaudentes! Ego hic victoriam, quam desperatis, aut mortem honestam inveniam!”