| Proverbaro Esperanta (M. F. & L. L. Zamenhof) | ||
| <b>Maro</b> da mizeroj. | ✔ | |
| Malaperis kiel tono en <b>maro</b>n. | ✔ | |
| Li jam estas trans montoj kaj <b>maro</b>. | ✔ | |
| Ladu la <b>maro</b>n, sed restu sur tero. | ✔ | |
| Sen gutoj malgrandaj <b>maro</b> ne ekzistus. | ✔ | |
| Ne <b>maro</b> dronigas ipon, sed la ventoj. | ✔ | |
| Se gut al guto alias, <b>maro</b> farias. | ✔ | |
| Oni <b>maro</b>n admiras, se oni <b>maro</b>n ne iras. | ✔ | |
| Peko kaj eraro estas ecoj de l ho<b>maro</b>. | ✔ | |
| <b>Maro</b> iujn riverojn ricevas kaj tamen ne krevas. | ✔ | |
| Li pasis akvon kaj fajron kaj marojn kaj <b>maro</b>jn. | ✔ | |
| Ladu belecon de l <b>maro</b>, sed e rando de arbaro. | ✔ |